Overlijden hoort bij het leven. En toch, iemand verliezen waarvan je houdt kan zo ondraaglijk zijn. Het is al zo verdrietig als iemand door ouderdom sterft. Laat staan dat iemand op jongere leeftijd uit het leven weggerukt wordt. Als iemand op sterven ligt, ben je machteloos. Toch kun je wel iets doen. Waken bijvoorbeeld. Ik ondersteun dit van harte met een kosteloze waakmand.
De dood schuiven we graag voor ons uit. Als je hoort dat een dierbare komt te overlijden ontstaat paniek, verwarring, verdriet, ongeloof, ontkenning en boosheid. Allerlei fasen komen voorbij. Soms in een razendsnelle opeenvolging. En dan denk je dat je er bent en komt de pijn vervolgens in alle hevigheid opnieuw over je heen gewalst. Maar de berusting komt. Soms even, soms langdurig, uiteindelijk definitief. En zo overwint de praktische kant. Je moet immers verder. Voor anderen, voor jezelf.
Begeleiden
Waken
Waken is niet voor iedereen weggelegd. Omgaan met je eigen verdriet kan al heel zwaar zijn. Geconfronteerd worden met het verdriet van anderen is mogelijk een extra reden om op afstand te blijven. Toch kan een ieder op zijn eigen wijze helpen. Probeer datgene te doen wat bij je past.
Ook met meer afstand kun je je steun betuigen. Met een bloemetje bijvoorbeeld. Of een kaart. Of een brief. Wat te denken van een zelfgemaakte maaltijd waarmee je degene die waakt ontlast. Is het geen mooie gedachte dat je iemand helpt die een ander steunt?
Waakmand van SuAZe
- Praktische zaken: Waxinelichtjes, fleecedeken.
- Eten/drinken: Warmhoud beker, pepermuntjes, chocolaatjes, verschillende theesoorten.
- Doen: Notitieboekje, pen.
- Verzorgen: Massageolie om de handen en/of voeten van de stervende te masseren.
- Lezen: Manu Keirse vingerafdruk van verdriet. Zo is er een handzaam boekje. ‘Jonge kinderen en de dood’ (Bureau MORBidee) met tips voor ouders en verzorgers die te maken hebben met een kind dat een dierbare gaat verliezen of heeft verloren.
