Bruine wastafels, groene badkamers en oranje tegels, in de jaren ’70 was men er dol op. Met die bonte gekleurdheid werd afstand gedaan van dat wat tot dan toe de norm was: wit sanitair. Het is wonderlijk te zien hoe patronen in de samenleving kunnen veranderen. Hoe cultuur bepalend kan zijn. Uiteindelijk gaat het om eigen keuzes. Ook op het gebied van uitvaarten…
Als iemand in de 20e eeuw overleed was dat een trieste gebeurtenis. Er werd gerouwd en daar hoorde volgens de toen heersende etiquette zwart bij; zwarte rouwwagens, zwarte volgwagens en zwarte kleding, van knopen tot zakdoekjes, van top tot teen. Met de ontkerkelijking en het verdwijnen van de zuilen veranderden de patronen. De multiculturele oriëntatie van Nederland droeg ook een wezenlijk steentje bij aan de manier waarop de maatschappij gevarieerder tegen de dood begon aan te kijken. Om maar te zwijgen over de invloed van de media, waardoor de samenleving steeds meer op het individu is gericht. Rouw is er nog steeds. Maar het mag lichter, luchtiger, creatiever, eigentijdser en persoonlijker.
Eigen keuzes
Waar vroeger de zuilen bepaalden op welke partijen je stemde, bij welke verenigingen je sportte, welke kerk je bezocht en met wie je trouwde, is nu het individu de regisseur geworden van zijn eigen leven. Dat laat onverlet dat we nog steeds allemaal iets van IKEA in huis hebben staan en massaal meehobbelen met modetrends. Er zijn dus wel degelijk bepaalde mores waaraan we ons conformeren. Of betreft het een collectieve smaak? Als iemand in een straat besluit zijn huis knalgeel te verven, staat er met de snelheid van het licht een ambtenaar op de stoep die een beroep doet op welstand en de excessenregeling. En als het niet de overheid is die een stokje steekt tegen je al te zonnige kijk op wonen, is het wel de buurt die middels een petitie duidelijk maakt dat er niet buiten de lijntjes gekleurd mag worden. Met andere woorden, je kunt in de huidige samenleving aardig je eigen gang gaan, maar er zijn grenzen. Grenzen die overigens uiterst betrekkelijk zijn, want voor hetzelfde geld zijn alle huizen geel en komt men in opstand als iemand zijn huis baksteenbruin wil verven. Het gaat blijkbaar om een geaccepteerd gemiddelde waarvan tot op zekere afgeweken mag worden.
Een uitvaart weerspiegelt wat zich in de maatschappij afspeelt. Het zwart is allang niet meer de standaard. Langzaam maar zeker verschuiven de grenzen. Er wordt veel meer gekeken naar de wensen en/of eigenschappen van degene die is overleden. Als iemand uitgesproken dol was op de kleur oranje, zou het vreemd zijn als die kleur niet rond en tijdens de uitvaart prominent in beeld komt. Het mag ook allemaal, zolang het maar liefdevolle en respectvolle keuzes zijn.
Laat je inspireren
Een uitvaart is geen feestje, maar als het in lijn is met het leven van de overledene, mag er worden gevierd met een lach en een traan. Er is vandaag de dag veel, zo niet alles mogelijk tijdens uitvaarten; vele differentiaties zijn mogelijk. Denk aan de kleding van de genodigden, het vervoer van de overledene, de manier waarop iemand is opgebaard, de locatie waar met elkaar wordt stilgestaan bij het overlijden, de muziek die ten gehore wordt gebracht, de hapjes, drankjes en zelfs eten dat geserveerd wordt, de plek waar iemand begraven wordt, etc. Ik heb een speciale pagina gemaakt waar een aantal ideeën rond uitvaarten uit de doeken wordt gedaan. Laat je inspireren!
Bij alle uitvaarten die ik doe is de band die ik met de nabestaanden heb wezenlijk. Ik ga met je in dialoog en kijk waar wat het beste past. Zo komen we samen tot de mooist denkbare afsluiting. Voor alle duidelijkheid: als er behoefte is aan een sobere uitvaart met koffie en cake is dat prima. Laat iedereen zijn ding doen en laat iedereen in zijn waarde. Ik wens jou en je dierbaren het allerbeste. Ik hoor graag van je.
