Ik sta graag voor iedereen klaar. Ook mijn uitvaartbedrijf staat voor iedereen open. Ik geef alles en krijg daarvoor zoveel terug. Kennis en de mooiste ervaringen. Mijn blog van vandaag gaat over mijn eerste boeddhistische uitvaart ooit die ik mocht begeleiden.
Ik werd benaderd met de vraag of ik een boeddhistische uitvaart kon organiseren. Ik sta overal voor open, dus voor mij geen vraag maar een uitdaging; iedere uitvaart die ik verzorg moet perfect zijn. Primair voor de nabestaanden. Tijd om kennis en kunde op te doen. Het uitvaartproces zelf werd door een boeddhist monnik geleid, ik zorgde dat alles tot in de puntjes was georganiseerd en probleemloos verliep.
Boeddhisme en de levenscyclus
Voor de boeddhist is de dood geen eindpunt, maar het begin van een wedergeboorte. Of je als mens terugkeert is afhankelijk van je ethische gedrag. Samsara, de cyclus van geboorte, dood en reïncarnatie herhaalt zich tot het nirwana (nirvana/nibbana) wordt bereikt, de verlichting van je geest. Mentale oorzaken van het lijden (verlangens en aversie) kunnen dan niet meer ontstaan, omdat aan de oorzaak ervan (onwetendheid en verwarring) voor altijd een einde is gemaakt. Het is dan ook niet vreemd dat boeddhisten tijdens de uitvaart niet of nauwelijks tekenen van angst, verdriet of negatieve gevoelens vertonen. Negatieve gevoelens duiden immers op een nog niet (volledig) verlichte geest.
Mantra
De Chinese vrouw voor wie ik de boeddhistische uitvaart mocht organiseren overleed in het Gelre Ziekenhuis in Apeldoorn. Om haar heen een altaar met kransen én wierook en kaarsen die zorgden voor opstijgende lucht. Na het sterven werd haar lichaam acht uur met rust gelaten en mocht het niet worden verplaatst om de ziel de tijd te geven het lichaam te verlaten.
Hartverwarmend dat het Gelre Ziekenhuis hieraan medewerking verleende. Hierna werd het lichaam in de prachtige kist gelegd, maar niet voordat er symbolisch papiergeld onderin de kist was geplaatst. Vervolgens ook aan weerszijden van haar lichaam. In de kist een muziekdoosje met mantra – herhalende woorden met een helende kracht om de geest in een hogere staat van bewustzijn te brengen.
Rode pantoffels
Er waren meer imponerende rituelen. Zo pakten alle gasten tijdens de dienst voor de crematie zelf een witte envelop met daarin een zakdoekje, snoepje en euromunt uit een rieten hart. Het zakdoekje was voor ingetogen verdriet, het snoepje mocht worden gegeten, het muntje uitgegeven of aan een goed doel besteed en de witte envelop direct weggegooid.
Buiten verbrandden de kleinkinderen ondertussen ander symbolisch papiergeld in potten. Voor het cremeren droeg de naaste familie gloednieuwe witte kleding en schoenen.
Goede doelen
Na een boeddhistische uitvaart gaat dat wat over is naar goede doelen. Ik mocht de doelen kiezen. Zo bracht de ik de nieuwe witte kleding en schoenen naar de Kringloop. Voedsel dat over was bezorgde ik bij het Slaaphuis voor daklozen. Geld uit de overgebleven witte envelopjes maakte ik over ten behoeve van oorlogsslachtoffers. En zo sloot ik een indrukwekkende uitvaart waarin een prachtige boodschap verweven was af. Stof tot nadenken…
